Zeeland als kennisregio

Gisteren was het zover. Naar het provinciehuis, goeie jurk aan, een formeel moment. Mijn rapport over Zeeland als kennisregio werd aangeboden aan Han Polman, de Commissaris van de Koning, in aanwezigheid van de Wetenschappelijke Raad Zeeland en Gedeputeerde Staten. In het Heerenlogement van het Abdijcomplex in Middelburg. Mooie setting en ambiance, goede reacties.

Waar het rapport over gaat? Over de ontwikkelingen die de Zeeuwse regio de afgelopen vijf jaren heeft doorgemaakt als kennisregio en de verbinding met het bedrijfsleven, de overheid en… uiteindelijk… de burger.

Hoe ik dat gedaan heb? Met kwalitatief onderzoek. Jawel, een statisticus die ‘vreemd’ gaat. Ik heb zowel bureauonderzoek gedaan, als 21 expertinterviews afgenomen. Super interessant om te doen en om te merken wat er allemaal gebeurt in deze regio. De gegevens zijn verwerkt in ATLAS.ti en thematisch geanalyseerd. Veel werk, mooi om te doen en ik heb weer veel geleerd. Zowel over de regio waarin ik woon, als over de verdieping die kwalitatief onderzoek biedt.

Zoals jullie weten, is er in Zeeland geen hoofdvestiging van een universiteit. Sinds 2004 is er wel het UC Roosevelt (ik heb er met veel plezier 12 jaar lesgegeven) en de HZ University of Applied Sciences natuurlijk. Verder heeft een aantal onderzoeksinstituten een vestiging in Zeeland, specifiek gericht op onderzoek in de Delta, en zijn er een aantal kenniscentra en lectoraten. Als je Zeeland dus als kennisregio wilt ontwikkelen, dan moet je dat slim aanpakken. Combinaties maken die in andere provincies niet nodig zijn, omdat ze daar een universiteit hebben.

En dat doen ze in Zeeland: slimme combinaties maken. Met name tussen overheid, ondernemend Zeeland, onderzoek en onderwijs. Zo zijn er samenwerkingsverbanden in zorg & toerisme, waar kleine dorpen met veel toeristen een thuiszorgcentrum opzetten waar zowel gasten als bewoners gebruik van kunnen maken. Verder zijn er (hybride) samenwerkingsverbanden tussen ondernemers en scholen, waar bijvoorbeeld topkoks (daar heeft Zeeland er veel van) kooklessen komen geven op scholen op Schouwen-Duiveland.

Een logistiek samenwerkingsverband is Zeeland Connect, waar ondernemers, kennisinstellingen en overheden samenwerken. Of het Schelde Safety Network (voor meer info kijk op Campus Zeeland) voor een veilige werkomgeving in de Schelderegio. Zeeland is ook een natuurlijk laboratorium, een fieldlab of living lab. De voorbeelden spoelen aan: voedsel, waterkwaliteit, gezondheid, toerisme, vervoer, havens, chemie en ga zo maar door.

In mijn rapport constateer ik dat hier veel bereikt is. Maar het kan natuurlijk altijd beter. Zo heb ik gesuggereerd dat Zeeland wel wat trotser mag zijn, wat minder moet vergaderen en projecten niet alleen moet plannen, maar ook moet uitvoeren. En ondanks de eerdergenoemde slimme combinaties moeten ze nog meer dan voorheen (over grenzen heen) gaan samenwerken – en de overheid moet daarin een regierol nemen. Verder moeten ze meer dan voorheen Zeeland als grote regio zien, want het houdt niet op bij de provinciegrens.

Ik heb de adviezen in het rapport samengevat in drie woorden: daadkracht, samenwerking en (groeiend) zelfbewustzijn.

Gisteren was dus de presentatie, met aanpalende mediabelangstelling. Het artikel in de krant is helder en informatief, de complimenten voelen goed. Nu doorpakken… van woorden naar daden. Dat laatste geldt ook voor mij. Ik ruim mijn bureau af en ga verder met mijn andere werk….en op zoek naar nieuwe opdrachten natuurlijk.

Heb je een tip, ben je nieuwsgierig geworden? Je weet me te vinden.

Fijne Paasdagen,

Nel  

Bron:
Verhoeven, N. (2019, 3 April). Slimme Kracht 2.0: van woorden naar daden! Onderzoek naar de kennisinfrastructuur en regionale ontwikkeling in Zeeland in 2019. Ovezande, Middelburg: Onderzoeksconsultant, Wetenschappelijke Raad Zeeland.